" ... o piątej rano każdy normalny człowiek śpi. Chyba, że czyta książkę. "
Gertruda Poniatowska, z domu Piontek, zwana pieszczotliwie przez męża Trudzią, to nie byle kto. Osobistość ta, to ciężki orzech do zgryzienia dla najbliższych. Charakterna, nieustępliwa, apodyktyczna a zarazem wyrachowana i bardzo elegancka. Dążenie do upragnionego celu miała we krwi, albo w genach. Jak kto woli :)
Zawsze mówiła swoim mężczyznom, co mają robić a czego nie wypada.
Mało to mężów pod pantoflem siedzi ? Nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że oprócz mężusia był jeszcze synuś, a owy synuś był już dobrze po trzydziestce i nadal mieszkał z rodzicami.
Gucio, czyli Augustyn przez całe życie starał się robić wszystko na przekór mamusi. Na swój sposób oczywiście, by rodzicielki nie obrazić przypadkowo.
Począwszy od kolegi ze szkolnej ławki Cyryla, zwanego przez ową mamusię Przebrzydłym, a skończywszy na wyborze specjalizacji, gdzie można powiedzieć, że Gertruda odniosła połowiczny ale jednak sukces. Na szczęście Augustyn zdążył się ocknąć i przy okazji dorosnąć do decyzji o wyprowadzce. Wynajął mieszkanie i co się okazało? Nie mieszkał sam a z dziewczyną. Tego Trudzia przełknąć nie mogła. Jej syn zamieszkał z "lafiryndą". To jednak nie wszystko. Kto komu zawróci w głowie? Jakie tajemnice wyjdą na jaw? I co z tą moralnością pani Piontek?
Muszę się przyznać, że nie przepadam za książkami o królach, królestwach i takich tam. Po pierwszych zdaniach, gdy ujrzałam imiona i nazwiska bohaterów, pomyślałam: "No nie! Romuald Poniatowski ? Augustyn Poniatowski? Co ja czytam... " Nie dajcie się zwieść. Książka jest naprawdę świetna.
Jeżeli szukacie lektury przy której się odprężycie, zrelaksujecie a nawet pośmiejecie to jest to idealna pozycja! Duża dawka humoru, epizody miłosne i ciekawość dalszych wydarzeń nie pozwolą Wam odłożyć tej książki dopóki nie doczytacie ostatniej strony.
Szczerze polecam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz